In voor- en tegenspoed beloofden zij elkaar ooit. Dus toen Karin ziek werd, ontfermde ons community-lid Eric zich met alle liefde over zijn vrouw. Inmiddels al vijfentwintig jaar. Vandaag – op de Dag van de Mantelzorg – deelt hij wat dit voor hun leven betekent. Je bent als mantelzorger dus niet alleen bezig met zorgen, maar ook met je zorgen maken.

Eric: "En na die operatie, die mijn vrouw bijna het leven kostte, zat ze een dag later gewoon een kroketje te eten, de rotzak. Eric, die openhartig vertelt over de zorg voor zijn vrouw, gooit er meteen een kwinkslag in. Ja, het leven van een mantelzorger is soms (zeg maar, vaak) zwaar, maar hij blijft altijd zoeken naar manieren om ook leuke momenten te hebben."

Mantelzorger, ben ik dat?
"Karin kreeg vijfentwintig jaar geleden een heel hoge bloeddruk. Zo hoog dat dit onder andere zorgde voor nierfalen en hersenbeschadiging. Na een ziekenhuisopname van meer dan negen maanden mocht ze naar huis. En Eric, die was opeens mantelzorger. Veel mensen weten niet van zichzelf dat ze mantelzorger zijn. Ook ik had dat in het begin niet zo door. Je doet wat er gedaan moet worden, eigenlijk op de automatische piloot."

Zorgen en zorgen maken
Als Eric vertelt over de situatie toen Karin thuiskwam, blijkt al snel dat mantelzorgen veel impact heeft. "Karin kon door haar hersenbeschadiging niet meer alles zelfstandig regelen. Als zij een boterham met kaas wilde, dan ging ze naar de winkel en kocht een brood, boter en kaas. Ze keek niet wat we nog in de kast hadden staan. Zo heb je opeens van alles vijf pakken in huis. Dat is niet goed voor je portemonnee. Als ik haar vroeg waarom ze dat gedaan had, dan snapte ze wel dat het niet goed was, maar ze kon er niets mee. Je bent als mantelzorger dus niet alleen bezig met zorgen, maar ook met je zorgen maken. Ook als ik bijvoorbeeld op mijn werk ben, denk ik soms: gaat het allemaal wel goed?"

Isolement
Een mantelzorger steunen blijkt lastiger dan gedacht. "Veel mensen willen je wel helpen, maar weten niet zo goed hoe. Ze denken dan al snel aan bijvoorbeeld boodschappen voor je doen, maar dat is voor mij en mijn vrouw juist een uitje. Waar je ons het meest een plezier mee doet, is gewoon een bakje koffie komen drinken en een praatje maken."

Een van de grootste gevaren is dan ook isolement. "We kunnen niet altijd naar bijvoorbeeld een verjaardag, omdat het op dat moment even teveel is. Dat zorgt ervoor dat ons sociale leven minder wordt. Mensen nodigen ons niet altijd meer uit, goed bedoeld, omdat ze weten dat we het al zo druk hebben. Ik zou mensen willen vragen om vooral niet voor een ander te denken. Blijf mensen met een ziekte of handicap en hun mantelzorgers uitnodigen, ook als ze niet altijd kunnen. Juist dat helpt hen om ook leuke momenten te hebben en daarmee de zorg vol te houden."

Saaie klaagrondjes?
"Bijeenkomsten voor mantelzorgers kunnen je helpen om bijvoorbeeld ervaringen te delen. Sommige mensen denken dat dat saaie klaagrondjes zijn, maar niets is minder waar. Sommige mantelzorgbijeenkomsten zijn vooral gericht op met elkaar praten over het zorgen. Bijvoorbeeld over de combinatie met je werk, die zwaar kan zijn. Of over je schuldig voelen als je iets voor jezelf doet. Dat kan heel nuttig zijn. Daarnaast kunnen mantelzorgbijeenkomsten juist ook heel ontspannen zijn. Laatst had ik bijvoorbeeld een kookworkshop voor mantelzorgers, met lekkere, gezonde gerechten die je snel kunt maken. Veel mantelzorgers hebben namelijk niet zo veel tijd. Dat koken ging niet helemaal goed, maar we hebben wel een heel gezellige middag gehad."

Samen genieten
"Als je partner ziek is, is samen genieten minder vanzelfsprekend. Samen dingen delen is voor ons heel belangrijk. Karin en ik doen daarom graag samen boodschappen, even samen naar buiten. En als ik alleen op pad ga, bijvoorbeeld een uurtje fietsen om te ontspannen, dan maak ik foto’s. Als je even om je heen kijkt, dan zie je vaak iets moois of leuks. Thuis laat ik de foto’s altijd aan Karin zien. Zo delen we die mooie momenten en kan zij er ook van meegenieten als ze even niet zelf mee kon gaan. En we praten graag met elkaar over iets anders dan ziekte en zorgen."

Anonymous
  • Voormalig community-lid
    Voormalig community-lid
    Wat mooi en herkenbaar omschreven!! Waar ik heel erg tegenaan loop is dat er bij het woord mantelzorger altijd gedacht wordt aan oudere mensen. Helaas mensen.... ik ben nog maar 34 en al ruim 5 jaar mantelzorger van mijn man! En ook onze dochter van inmiddels 11 jaar oud is mantelzorger van haar vader..... en helaas inmiddels ook van haar kleine zusje van 2 die dezelfde genetische ziekte NF type 1 heeft, net als haar vader!
  • Wat mooi dat je jouw verhaal wil delen Marjon. 34 jaar en al 5 jaar mantelzorger klinkt erg heftig. Begrijp ik uit je verhaal goed dat er 2 mensen in jullie gezin zijn die extra zorg nodig hebben? Hoe ga je daarmee om Marjon? Kan jij bijvoorbeeld nog werken naast de zorg die je hebt voor je gezin?

     

  • Voormalig community-lid
    Voormalig community-lid
    Tot vlak voor de geboorte van onze jongste dochter, ruim 2 jaar geleden heb ik gelukkig altijd kunnen werken. Mijn man kon toen de zorg voor onze oudste redelijk zelfstandig. Nu hij echter zelf flink achteruit gaat en onze oudste dochter autistisch blijkt te zijn en onze jongste dochter ook redelijk wat medische zorg nodig heeft in de vorm van regelmatig ziekenhuis bezoeken is het voor mij helaas bijna onmogelijk om daarnaast mijn werk in de gezondheidszorg te doen. Wel heb ik gelukkig heel mooi en dankbaar vrijwilligerswerk als (tja hoe raar kan je het hebben) mantelzorgcoördinator in gemeente De Fryske Marren. Als het thuis allemaal even niet lukt kan en mag ik gewoon thuis blijven. Best handig vind ik zelf. Maar ja, geen werk betekend ook geen inkomen helaas. Dus we hebben moeten kiezen tussen twee kwaaien. Óf leven met een gezin van een Wajong uitkering en dus weinig te besteden óf werken en ons gezin niet op de rails kunnen houden. Wij hebben gekozen voor de eerste, mijn gezin is me toch meer waard dan geld!!!!
  • Je hebt groot gelijk Marjon. Ik snap je keuze helemaal.

     

    Wel ontzettend mooi vrijwilligerswerk heb je, als mantelzorgcoördinator. Heb je in die functie zelf veel contact met de mantelzorgers? Kan mij ook voorstellen dat je misschien in veel situaties kan verplaatsen etc?

  • Voormalig community-lid
    Voormalig community-lid
    Als mantelzorgcoördinator bied je als allereerste een luisterend oor voor de vragen en de verhalen van de mantelzorgers die bellen, mailen of langskomen. Daarnaast doe ik mijn best mee te denken en te handelen als er zich problemen voordoen.
    Ook kunnen wij respijtzorg bieden dmv vrijwilligers die voor enkele uren per week komen waarnemen zodat de mantelzorger even vrijaf heeft om even wat voor zichzelf te doen.
    Ook organiseren we 6 x per jaar een mantelzorgcafé met uiteenlopende thema's.
    Niet te vergeten De dag van de Mantelzorg!
    En op dit moment ben ik druk bezig om alle scholen in De Fryske Marren te benaderen voor het geven van gastlessen over Jonge Mantelzorgers. Daar valt namelijk nog heel veel winst te behalen, om die te herkennen, te erkennen en te ondersteunen!
    Dit zijn kinderen/jongeren tussen de 8 en 24 jaar die opgroeien met de zorg voor een zieke vader, moeder, broer, zus of soms zelfs opa of oma in huis.
    Een hele brede maar ook hele dankbare taak voor mij als mantelzorgcoördinator dus!