Een drukke opleiding, een baan naast je studie en heel veel sociale activiteiten. Voor veel jongeren lijkt een overlopende agenda de gewoonste zaak van de wereld. Toch heeft een groot deel van hen last van stress en prestatiedruk. Het gevolg? Steeds meer jongeren komen thuis te zitten met een burn-out. Zo ook de 21-jarige Nina. Door haar drukke leven raakte ze overspannen. Ze vertelt hoe dit haar heeft kunnen overkomen en hoe ze ermee om heeft leren gaan.
"Een druk leven leek zo normaal. Ik studeerde International Business Management en ging vijf dagen per week naar school. Ik volgde zeven vakken en kreeg voor elk vak werk mee naar huis. Ook ging ik drie keer per week kickboksen en in het weekend deed ik het huishouden. Daarnaast had ik ook een eigen bedrijfje. Dat begon als een klein project, maar al snel was ik er 20 tot 30 uur per week mee bezig."
Ongemotiveerd
"Toen ik na de kerstvakantie weer naar school moest, merkte ik dat ik me daar steeds meer toe moest zetten. Een keer reed de bus voor mijn neus weg, dat gaf mij reden genoeg om niet naar de les te gaan, dus ben ik weer naar huis gelopen. Ik had totaal geen motivatie meer om naar de lessen te gaan. Omdat ik zo weinig naar school ging, was ik erg teleurgesteld in mijzelf. Het voelde alsof ik zelfs de simpelste dingen niet goed kon doen."
"Op de dagen dat ik niet naar school ging, studeerde ik thuis. Meestal merkte ik al vlug dat ik geen concentratie had, echt álles leidde me af. Hierdoor deed ik ook geen leuke dingen meer. Dat mocht niet van mezelf, omdat ik ook niets voor mijn opleiding had gedaan. Het voelde voor mij niet als vermoeidheid maar als luiheid en dus strafte ik mezelf."
"Een deel van de prestatiedruk die ik voelde, kwam van mijn ouders vandaan. Die moedigden mij altijd aan om hard te studeren en te werken. Natuurlijk hadden ze het beste met mij voor, alleen werkten hun aanmoedigingen averechts bij mij. Hoe vaker ze het over mijn opleiding hadden, des te meer ik me ging afvragen voor wie ik de opleiding eigenlijk deed: studeerde ik voor mijzelf of voor mijn ouders?"
Diagnose
"Op een dag werden mijn klachten plots nog erger. Mijn humeur sloeg helemaal om. Ik kreeg last van oncontroleerbare huilbuien, lag 's nachts wakker en had hele donkere gedachten. Ik vroeg mij vaak af of het allemaal nog wel zin had, al was ik veel te bang om een einde aan mijn leven te maken."
"De diagnose 'burn-out' kreeg ik na zes maanden. Ik zat toen echt op een dieptepunt, dus het was fijn dat de huisarts wist wat er aan de hand was. Een burn-out had ik zelf nooit verwacht. Ik had er weleens van gehoord, maar het leek meer iets voor mensen met een fulltime baan en een groot gezin."
"Ik denk dat mijn burn-out tot stand is gekomen omdat ik te veel deed en te weinig rust nam. Door mijn drukke schema had ik veel frustraties en bleef ik ze maar opkroppen en negeren. Dat is nooit een goed idee. In die tijd had ik ook niet door hoevéél ik eigenlijk deed. Als ik alles nu opnoem, dan snap ik wel dat ik overspannen raakte."
De buitenwereld
"Nu is mijn kijk op het fenomeen 'burn-out' veranderd. Voordat ik er zelf last van had, vond ik dat overspannen mensen alleen maar zeurden. Een burn-out klonk als iets voor luie mensen, of mensen die gewoon een weekje op vakantie moeten. Ik wist niet dat je dagelijks zó uitgeput kan zijn. Nu merk ik zelf pas hoeveel onbegrip er is. Mensen vinden dat ik me aanstel of geloven het gewoon niet."
Meer rust
"Inmiddels heb ik geleerd om nee te zeggen en meer rust te nemen. Dat wil ik andere jongeren ook meegeven, zodat die een burn-out kunnen voorkomen. Ik raad daarom iedereen aan om altijd dicht bij jezelf te blijven. Ik ben gestopt met mijn opleiding en doe nu alleen nog wat ik echt zelf wil. Luister ook goed naar je lichaam. Vaak heb je al symptomen, maar negeer je ze of krop je je gevoelens op. Uiteindelijk zal die stress er toch uit moeten, dus hoe eerder je dit oplost, hoe kleiner de kans is dat je uiteindelijk ontploft en overspannen raakt."
